Archiwum Państwowe jako budynek administracji państwowej o specyficznej funkcji strażnika pamięci historycznej zobowiązuje nas do poszukiwania architektury oddającej współczesnymi środkami wyrazu powagę i trwałość Instytucji. Klasyczne proporcje, regularne rytmy, minimalizacja rodzajów materiałów elewacyjnych, racjonalność i prostota rozwiązań architektonicznych przy zastosowaniu współczesnych rozwiązaniach technicznych, stanowią podstawę prezentowanej koncepcji.

2. Forma Budynku
Zaprojektowano budynek w formie prostego leżącego prostopadłościanu podciętego w strefie wejścia głównego od ulicy Piłsudskiego oraz wzdłuż dłuższego boku otwierającego się na istniejącą zieleń skarpy. Strefę podcienia od strony południowej wsparto na kolumnadzie z dwukondygnacyjnych słupów, od strony ulicy nadwieszony wspornikowo dach podkreśla wejście główne. Uzyskano w ten sposób – pomimo niewielkiej skali obiektu – monumentalny efekt właściwy dla powagi urzędu państwowego. Podcienia chronią częściowo pomieszczenia archiwistów i pracownię naukową przed nadmiernym nasłonecznieniem. Rytmy podziałów elewacyjnych tj: kolumn, podziałów przeszkleń oraz okładzin, wynikają z przyjętego na długości budynku modułu 5 m harmonizując kompozycje poszczególnych elewacji.
Trzytraktowy budynek biurowy doświetlono poprzez dach świetlikiem o wielkości ca 10x4 m organizując wokół niego funkcję na kondygnacjach użytkowych segmentu biurowego.